Λίγους μήνες μετά εθνική τραγωδία στα Τέμπη, σημειώθηκε άλλο ένα ατύχημα στο σιδηροδρομικό δίκτυο και μάλιστα εντός της πόλης των Πατρών, γεγονός που εγείρει τεράστιο ζήτημα δημόσιας ασφάλειας!
Ο σιδηρόδρομος που θεωρείται παραδοσιακά το πιο ασφαλές μέσο, έχει μετατραπεί στην Ελλάδα σε σφαγείο ανθρώπων.
Το τραίνο του προαστιακού της Πάτρας εκτροχιάστηκε λίγα μέτρα από τον κεντρικό σταθμό, χωρίς να τραυματιστούν οι 70 επιβάτες, και αυτό είναι το ευτύχημα, γιατί δεν ξέρουμε τι θα είχε συμβεί αν εκτροχιαζόταν λίγο πιο μακριά από τον σταθμό όπου το τραίνο τρέχει με μεγαλύτερη ταχύτητα πάνω στις σιδηροδρομικές γραμμές. Γραμμές ασυντήρητες από την εποχή του Τρικούπη, πάνω σε σάπια ξύλα, γεμάτες στρεβλώσεις, φθαρμένους στρωτήρες κ.ο.κ.
Το έγκλημα είναι προμελετημένο
Συγκεκριμένα σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “Πελοπόννησος”, ο Γραμματέας της Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών Πελοποννήσου, Σταύρος Πήλιος, κατήγγειλε εγκατάλειψη του Προαστιακού με ευθύνη της διοίκησης του ΟΣΕ και όλων των κυβερνήσεων. Δήλωσε ότι δεν υπάρχει προσωπικό να καλύψει τις ανάγκες του, αλλά ούτε και υλικά για επισκευή: «Ευτυχώς που είχα κρύψει μερικά υλικά για μια έκτακτη ανάγκη για να επισκευάσουμε τη γραμμή. Δεν θα έχουμε ούτε βίδα να βάλουμε αν ξαναγίνει»
Έχουμε στον προαστιακό της Πάτρας συρμούς με τους οποίους μεταφέρουμε επιβάτες μέσα στο απόλυτο ρίσκο! Καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι στον προαστιακό Πάτρας.
Οι συρμοί που αγοράστηκαν από την Ελβετία δεν είναι συμβατοί με τον υφιστάμενο κανονισμό λειτουργίας της γραμμής. Αυτά τα τρένα είναι κατάλληλα να υπηρετήσουν τον Ελβετικό κανονισμό και όχι τον Ελληνικό. Όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι σιδηροδρομικοί στην “Πελοπόννησο”, οι «κεφαλές» του ΟΣΕ γνωρίζουν άριστα τα τεράστια προβλήματα, εδώ και 20 χρόνια, καθότι υπάρχουν στα συρτάρια τους σχετικές αναφορές-καταγγελίες από όταν το 2003 παραλήφθηκαν οι συγκεκριμένοι συρμοί για τις ανάγκες -τότε- της Ολυμπιάδας του 2004. Οι τροχοί των υπαρχόντων συρμών είναι μικρότεροι από τις προδιαγραφές του υφιστάμενου δικτύου, οπότε οι εκτροχιασμοί είναι “μέσα στο μενού“. Αλλά και με τους παλαιότερους συρμούς τύπου MAV και Ιντερσίτι είχαμε εκτροχιασμούς για παρόμοιους λόγους, δηλώνουν οι σιδηροδρομικοί.
Όλα αυτά γνωστά εδώ και 20 χρόνια, αλλά περίμεναν όλοι οι κρατικοί εμπλεκόμενοι – συμπεριλαμβανομένων των σιδηροδρομικών υπαλλήλων- να “θυσιαστούν” εκατοντάδες άνθρωποι για να δημοσιοποιηθεί το πρόβλημα και να σπάσει η “ομερτά”.
Το 2003 που παραλάβαμε τους ελαττωματικούς, επικίνδυνα ακατάλληλους συρμούς δεν είχαμε ούτε “Μνημόνια” ούτε -δήθεν- οικονομική κρίση, την οποία θα μπορούσαν να επικαλεστούν οι υπαίτιοι. Αυτό σημαίνει ότι η υπονόμευση της ασφάλειας των πολιτών συνιστά διαχρονική πρακτική όλων των κομματικών κυβερνήσεων και των συνδικαλιστών τους. Γεγονός που έρχεται να προστεθεί στην στοχευμένη “πολιτική” απαξίωσης των σιδηροδρόμων στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχει πολιτισμένη χωρα που να μην έχει ευρύ δίκτυο σιδηρόδρομων. Ο σιδηρόδρομος ως οικολογικό, οικονομικό και ασφαλές μέσο, πρέπει να συνιστά την ραχοκοκαλιά της ανάπτυξης μιας ευνομούμενης χωρας. Ταχύτατοι και ασφαλείς συρμοί πρέπει να συνδέουν τις περιοχές μεταξύ τους τόσο με το εσωτερικό της Ελλάδας όσο και με το εξωτερικό. Ενώ γραμμές τραμ έπρεπε να εξυπηρετούν τις μετακινήσεις των πολιτών και στην τελευταία κωμόπολη.
Το ότι σήμερα ο προαστιακός της Πάτρας συνεχίζει να “λειτουργεί” κάτω από τις ίδιες συνθήκες με ρίσκο τους επιβάτες, δηλώνει ξεκάθαρα ότι για το κομματικό κατεστημένο που κυβερνά, ο άνθρωπος δεν έχει καμία αξία. Αυτό σημαίνει ότι οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει να ενεργοποιηθούν και να αναλάβουν την διοίκηση της χώρας τους, της ζωής τους και της ασφάλειάς τους. Είναι ανόητο να περιμένουν από το κομματικό κράτος να τους σεβαστεί όταν ακόμη και με σειρά υπουργικών διαταγμάτων (2009,2014) εξαιρούν την ΤΡΑΙΝΟΣΕ από το να αποζημιώνει χρηματικά επιβάτες όταν παραβιάζονται βασικά δικαιώματά τους, ακόμη και εάν ο επιβάτης σκοτωθεί ή τραυματιστεί!. Ποιό Δίκαιο το επιτρέπει αυτό; Μιλάμε για προμελετημένο έγκλημα που καλύπτεται πίσω από Βουλευτική Ασυλία!